‌‌ماده 5 - بهره‌برداري از منابع سوخت اتمي و يا مواد راديواكتيو همچنين توليد فرآورده‌هاي راديواكتيو در سرتاسر كشور و وارد كردن سوخت اتمي و‌يا مواد راديواكتيو به كشور و توزيع اين مواد در كشور براي استفاده‌هاي مختلف در انحصار سازمان مي‌باشد.
‌تبصره - سازمان مي‌تواند با تصويب كميته انرژي اتمي موضوع ماده 10 اين قانون اجازه فعاليت در زمينه‌هاي موضوع اين ماده را به سازمانهاي‌دولتي و يا وابسته به دولت و يا مؤسسات خصوصي بدهد.
‌ماده 6 - اركان سازمان به قرار زير است:
‌الف - شوراي انرژي اتمي.
ب - كميته انرژي اتمي.
ج - رييس سازمان.
‌ماده 7 - شوراي انرژي اتمي مركب از پانزده عضو به شرح زير است:
‌نخست‌وزير كه سمت رياست شورا را عهده‌دار مي‌باشد.
‌وزير آب و برق.
‌وزير دارايي.
‌وزير علوم و آموزش عالي.
‌وزير اقتصاد.
‌وزير كشاورزي و منابع طبيعي.
‌وزير بهداري.
‌وزير مشاور و رييس سازمان برنامه و بودجه.
‌يك وزير ديگر به انتخاب نخست‌وزير.
‌رييس سازمان حفاظت محيط زيست.
‌رييس سازمان انرژي اتمي ايران كه سمت دبير شورا را دارد.
‌چهار نفر از متخصصان و كارشناسان كه به پيشنهاد كميته انرژي اتمي و براي مدت سه سال به عضويت شوراي انرژي اتمي منصوب‌مي‌شوند.
‌ماده 8 - جلسات شورا به دعوت رييس شورا تشكيل مي‌شود و تصميمات شورا با موافقت حداقل هشت نفر از اعضاء شورا قابل اجراء مي‌باشد.
‌تبصره - نايب رييس شورا از بين اعضاي شورا به وسيله نخست‌وزير تعيين و در غياب وي وظائف رييس شورا را انجام خواهد داد.
‌ماده 9 - وظايف و اختيارات شوراي انرژي اتمي به شرح زير است:
‌الف - تصويب سياست و برنامه‌هاي كلي كشور در زمينه امور مربوط به علوم و فنون اتمي.
ب - تصويب مقررات و صدور دستورالعملهاي لازم براي حسن انجام امور مربوط به علوم و فنون اتمي در كشور.
ج - تصويب ضوابط و مقررات مربوط به حفاظت در مقابل اشعه اتمي و هسته‌اي و تعيين طرز نظارت در اين زمينه.
‌د - صدور اجازه ايجاد تأسيسات اتمي در نقاط مختلف كشور، با توجه به ضوابط و شرايط ايمني تأسيسات مزبور.